زشت است

در این عزا کده خندیدن از قضا زشت است

ترانه‌، رقص، تفکّر، قلم، صدا زشت است

نشستِ عاشق و معشوق در کنار هم و

قدم زدن در باران، برو... بیا   زشت است

وقوع بوسه میانِ دو دوست، در انظار

وَ لاکِ قرمز و جوراب رنگِ‌پا زشت است

به تازگی شده مُد، جان‌فشانی و ایثار

برای مامِ وطن، مذهب و خدا زشت است

به غیرِ عدّه ی خاصی ، سواد و پول و هنر

برای مردم این شهر بی‌نوا زشت است

چنان دچار غرورند و بنده ی شیطان

که در طریقتِ‌شان خواندنِ دعا زشت است

بعید نیست که روزی به گوش آدم‌ها

فرو کنند که دل‌بستن و وفا زشت است!

زهرا موسی پور فومنی