قبل از این که... (ترانه)

دلم از کسی گرفته که تمام زندگیمه

اگه اون نباشه شعرام، میشَن حرف نصفه و نیمه

گاهی یادش میره واسش، یه نفر این جا می میره

پشتِ هم هزار بهونه بَرا رفتنش می گیره

شایدم اینو ندونه که چقد دیوونشم من

با وجودی که شنیده از زبونِ دوست و دشمن

دلمو شکسته حرفاش، ولی صبر من زیاده

نمیشه که از کنارش رد بشم سریع و ساده

احتمالاً حالا اونم تو دلش یه غُصّه داره

واسه رفتارِ عجیبش شایدم دلیل میاره

نکنه چشای نازش خیسِ بارون باشه امشب

یا خدا نکرده بازم تو غماش بسوزه از تب

بهتره که این سکوتو بشکنم برم سراغش

قبل از این که توی سینم، تا اَبد بمونه داغش...

زهرا موسی پور