مخاطب پر رمز و راز

هوا برای تنفّس کم است روی زمین

بیا و ‌توده ی غم را که رخنه کرده ببین

ببین، چگونه گناه از نفوس می شویند

که غیر قابل درک است مرزِ شکّ و یقین

تویی که گوشه ی عُزلت گُزیده ای ،  دیدی

مُبادیانِ عدالت شدند گوشه نشین؟

[کسی به حالِ خودش هم،  دلش نمی سوزد!]

دلیل اصلیِ فِسق زمانه بوده  همین⇧

بیا مخاطب پر رمز و راز این غزلم

بیا به درد نفس‌گیرمان  بده تسکین

زهرا موسی پور فومنی