حتّی سرودنِ شعر براش یه توفیق بزرگِ ڪه باید نصیب بشه و این ابیات رو سرودم برای حضرت رضا.

«ایمان به تو آوردم»

شیرینیِ عصیانم!

از ریشه بسوزانم

بَرڪَن بُن و بنیانم

ایمان به تو آوردم

فارغ شدم از من ها

خود در تو رها ڪردم

از حجمه ی این تن ها

بوی خوش نام تو

در شهر چو پیچیده

محتاج و غنی آن را

در سفره ی خود چیده

فرقی نڪند اینجا

دارا و ندار هرگز

از بَرْڪت جام تو

مستیم و خُمار هرگز

من زائر شهر تو

مؤمن به نفس هایت

باید به تبرّڪ بُرد

از خاڪ ڪف پایت

ایمان به تو آوردم

راضی به رضای تو

سرخوش چو ڪبوترها

در صحن و فضای تو

زهرا موسی پور (مینو.م)

« ایمان به تو آوردم »  بخشی از یڪ مصراعِ شعری از استادم « دڪتر مهدی موسوی » .