بر سنگِ گورم چنین حَڪ ڪن ای دوست...

رفتم و از من فقط نامـــــی بماند

در میان شعـــــر های دفترم

خوابگاهم مَلمَلـــــی از خاڪِ سرد

بیش تر از پیش تر تنها ترم

گر ڪه دلتنگم شدی در هر زمان

ساعتـــــی تا شهرِ مَرگستـان بیـــــا

سوره ای از عشق بر خاڪم بخوان

شاید از گُل غرقِ گردد بِسترم

زهرا موسی پور (مینـــــو.م)