رضا (ع)

حتّی سرودنِ شعر براش یه توفیق بزرگِ ڪه باید نصیب بشه و این ابیات رو سرودم برای حضرت رضا .

«ایمان به تو آوردم»

شیرینیِ عصیانم!

از ریشه بسوزانم

بَرڪَن بُن و بنیانم

« ایمان به تو آوردم »

فارغ شدم از من ها

خود در تو رها ڪردم

از حجمه ی این تن ها

بوی خوش نام تو

در شهر چو پیچیده

محتاج و غنی آن را

در سفره ی خود چیده

فرقی نڪند اینجا

دارا و ندار هرگز

از بَرْڪت جام تو

مستیم و خُمار هرگز

من زائر شهر تو

مؤمن به نفس هایت

باید به تبرّڪ بُرد

از خاڪ ڪف پایت

« ایمان به تو آوردم »

راضی به رضای تو

سرخوش چو ڪبوترها

در صحن و فضای تو

زهرا موسی پور (مینو.م)

« ایمان به تو آوردم » : این نیم مصرع  وام گرفته از شعرِ استادم « دڪتر مهدی موسوی » است.

www.zahramoosapoor.ir