چشم هایش!

هم آغوشِ او در ایڹ شبـــــ هاے نا فنا

"سایه ای" استـــــ ڪہ

بے شرمانہ با شهوتِــــی وحشیانہ 

جا خوش ڪرده

در بِستر سرد تنهایے اش...

تڹ پوش سیاه و نازڪِـــــ

خـــواهشش را

بہ در آورد

بـــــے آڹ ڪہ بسوزاند

هُرم نفس هاے تو،

قبض و بسطِ سلّول هاے

خاڪستر نشینِ زنانگـــــے اش را...

شاید ایڹ بار

لبـــــ های ایڹ "لَڪّاتـــــہ"_

تشنہ ے تو باشند !

نڪند هوَس ڪُنـــــے

چشیدڹِ لذّتِـــــ قصّابـــــے ڪردنش را 

ڪہ بـــــے گناه ترینند

"چَشـــــم هایش" !

وَ یا شاید جُرعه اے از

شرابِـــــ زهرآگیڹِ سالخورده اتـــــ

در ڪامش بریزے...

ڪہ ایڹ گونہ بیآرامد

در گلبرگـــــ هاے نیلوفرے ڪبود_

آرامشـــــے اَبدے !

زهرا موسی پور (مینـــو.م)

تیر ۹۴