درد همیشگی

چهار بیتِ یڪی از غزل هایم...

این دردِ همیشگـــــی مرا خواهد ڪشتـــــ

هر ثانیـــــه می زند به پیشانی مُشتـــــ

آن دوستـــــ ڪه اِلتیـــــام غم هایم بود

تیـــــری به دلم نشانده امّا از پُشتـــــ

سوگند به ڪِردگار بی همتا و

موسی و محمّد و مسیح و زرتشتـــــ

از خاطرِ مینـــــو نرود عشقی ڪه

با سنگـــــ دلــی بهار عمرش را ڪشتـــــ !

مینو.م

مرداد ۹٤