خدای مهربان من...

خدای مهربان من

که در وَرای ابر ها

نظاره گر شدی بر این

وفور و حجمِ جبـــــر ها

حقارتِ پیادگان

به دیده ی سواره ها

تباهی گرسنگان

به نفع باده خواره ها

گناه جبـــــریِ زنی به

بسترِ زباله ها

و هَتک پرده ای که شد

محلّ دفن ناله ها

وَ از خیانت سگان

هلاک و مرگـــــ گلّه ها

فساد و فقر و خود زنی

به شهر ها، محلّه ها

جسارت زنان هرز و

انحطاط مرد ها

اُفول خانواده و

بقـــــای رازِ درد ها !

سقوطِ شهر شب زده

اُفول تک ستاره ها

غروب زرد عاشقان

تکرّر دوباره ها...

خدای مهربان من

که در سکوتِ سال ها

تو شاهدی شکستنِ

جوانه ها، نهال ها

بیا_ نترس از زمین و

ظلمِ آفریده ها

به یک اشاره پاره کن

گلوی این دریده ها !

زهرا موسی پور (مینو.م)

شهریور ۹۴