نیش

زخمی که بر شعرم زدی

از طعنه هایت روز و شب

هرگــز ندیده شاعـــــری

در صنف دنیایِ ادب

با این که عقرب نیستی

زهرت از آن سمّی تر ست

درگیـــــر کردی مدّتی

کلّ وجودم را به تب

با نیشخنــد موذی اَت

از مار کُبـــــرا بد تری

 فوراً فلج می سازد آن

هر نوع سلّولِ عصب

هرگـــــز نبوده ذرّه ای

از مِهــــر من در سینه ات

معجونِ تلخ حرف هات

عمری مرا سوزانده لب...

زهرا موسی پور(مینو.م)