دخترم

تڪ دانه ام ریحانه ام

امّید سبز مادری 

با عشوه هایت، دخترم

از مادرت دل می بری

در بطن من تڪوین شدی

۹ ماه ڪامل، روز و شب

با من قدم برداشتی

این خانه را در هر  وجب

تنها نبودم هیچ وقت

لب باز می ڪردی گلم

با هر لگد، خود را به من

ابراز می ڪردی گلم

تا آن ڪه یڪ شب ناگهان

مشتی به دیوارت زدی

دردی شروع شد در تنم

تا این ڪه دنیا آمدی

از درد_ آن شب آسمان

را با زمین می بافتم

تا این ڪه با میلاد تو

من هم تولّد یافتم

زهرا موسی پور(مینو.م)

آبان  ۹۴