زن

کشورم با زن امروز چه کردی که چنین

شده افسرده و سَر خورده ی بی مهری ها

پشت هر مرد موفق زن خوبی بوده

مادر و همسر و دختر_ نه که تنها، تنها

حقّ زن نیست که سرکوب کنی طبعش را

و به گفتار ظریفش بزنی قفل سکوت

یا که کوتاه کنی از همه جا پایش را

و در آخر بِکِشانیش به سرداب سقوط

کشورم با زن امروز چرا بد کردی

که پر از وحشت فردا شده سر تا پایش

از تو و از من و از سایه ی خود می ترسد

تا مبادا که حِصاریده شود دنیایش

بی حضور زن و احساس لطیفش هرگز

خانه ای بستر آرامش طولانی نیست

با زن امّا همه ی صحن و فضایش آرام

آسمان هم نَمه ای ابری و طوفانی نیست

زهرا موسی پور 

زمستان ۹۴