خودم دردم

"خودم دردم"

تا که چشمم به زندگی وا شد

جز غم و غصّه را ندیدم من

مهربانی نبود مهمانم

دوست هم بد تر از خود دشمن

هر کسی را که عاشقش بودم

از کنارم زمان به یغما برد

شور و شوق جوانی ام را هم

با دو رنگی به سمت اغما برد

هر چه طوفان غصّه پیش آمد

در مسیرش مقاومت کردم

تا به آن نقطه ای رسیدم که

متوجّه شدم_ خودم_  دردم

 تازه فهمیدم این اواخر که

کار بیهوده ای ست دل بستن

از غریبه توقّعِ خوبی

انتظار مُرافقت از تن

زهرا موسی پور

www.shereno.com