سهمِ من...

سهم من از آسمان،

بارانِ تگرگ شد

و از باد

انبوهِ ریزْدانه ها.

از پاییز، زردی و بی تابی

وَ از بهار

خار و خار و خار.

از تو ، امّا

هق هق شبانه که

_بـــــی صـــــدا بودنش_

زجـــــری هزار باره  است!

همه ی آن چه ندارم، تویی...

که سهم من از همه_هیچ!

رفتن و نرسیدن بود 

و ماندنی به ظاهر اختیاری

که مطلقاً جبـــــری ست،

وگر نه تیـــــغ همین جاست،

در همین کیفِ آرایشی اَم!

خطّ فاصله ای میانِ

من و تو ست 

که حتّی "ما" شدن هم،

نتوانست آن را بردارد

که پس از به دنیا آمدنِ

نوزادی نا رَس 

از نطفه ای که نبودنت

در وجودم بست

مادری افسرده فارغ شود

که هرگز سفره ی دلش را

باز نکند تا تو

به اِکراه بچینی اَش.

شاید یک شب

همه ی سهمم را

باز پس گیرم از

زمین و آسمان،

از تو و خودم...

از خدا !

نگو که نگفتی!

#زهرا_موسی_پور

www.zahramoosapoor.ir

www.danehayedor.com

www.shereno.com