" سَر درد "

دلم از این همه غم می ترکد می دانم

می رسد موعد منحوس شروع سر درد

متنفر شدم از خوردن هر چه داروست

تا که کمرنگ شود شرّ خیالی ولگرد

از سرم گم بکند گور خودش را گاهی

که تهوع نبرد حال مرا تا اغما

یا غم از دل برود، گر چه به طور کاذب

یا تمامم نشود با تب و تابش، یغما

من از این شهر پر از دوز و دغل بیزارم

که مرا خسته و بیمار و روانی کرده

لقمه ی نان من آجر شده از نا مردیش

 نفسم را گِروِ میل فلانی کرده

ترس و تردید در این بین دو عامل هستند

که برای زدن حقّه  تَبانی کردند

تا من از قدرت انسانی خود  وا مانم

و شوم با غم و سردرد به یک جا در بند

زهرا موسی پور

www.shereno.com