"شَک"

به تو گفتم دل من گیر سه پیچم داده

که تصاحب کنم آهوی دو چشمانت را

و تو با خنده از این حرف گذشتی آن روز

که به قصد زدنم، تیز کنی خنجر برّانت را

دل تو سنگ تر از سنگ شد و گم کردی

خودت و حسّ قشنگی که برایم تک بود

و نگفتی نفسم بی نفست می میرد

که همه زندگی ات خواب وخیال و شک بود

به من و این همه احساس خیانت کردی

و درِ عاطفه ات را به نگاهم بستی

که پر از واژه ی اندوه شوند اشعارم

تا به شادی نکِشم بر سر و رو شان دستی

تو که رفتی، من و این پنجره تنها ماندیم

و درِ خانه به روی احدی باز نشد

شب و روزم سپری شد به تأسف خوردن

که چرا هیچ کسی محرم این راز نشد...

زهرا موسی پور

www.shereno.com