که هیچ...

بخشیدمت امّا

بعد از این نمی شود

بمانم با تو...

می روم

و در خلوت گاهم

آن قدر با تنهایی ام

حرف می زنم

که قانعش کنم برگردم

یا اگر نه که هیــــــــــچ!

غروب ها کنار

آخرین خاطره ی شیرین اَت

می نشینم

و خدا حافظی خورشید را

با تلخیِ قهوه ای...!!

شاید تا طلوع دوباره ام

سال ها طول بکشد،

قرن ها...

نمی شود فراموش نکنم

آن چه نخوانستم را

توانستی!

زیر پلک هایم

شب جاری ست...

تا سپیده بزنم،

کمی جگر زیر دندان

بگذار،

اگر نه که هیــــــــــچ!!

#زهرا_موسی_پور