پاسخ

ابراهیم ابراهیم

گلوله می شوم

و بر شقیقه ی تمام پرسش های

بی جواب خواهم نشست...

گورستانی می سازم از

نعش همه ی شک هایی

که از آنان رد شدند

به سادگی

و او ماند تا نمانَد

و می مانم که نمانند!

خون دماغ می شوم

به تکرار بعد از

هر خودکشی

که دیگر چیزی نمانده

از آن همه بی آرامی.

بحرانی که زاده می شد

صبحگاهان

و شب هنگام

می غُنود در من.

حالا دیگر به "پاسخ"

رسیده ام 

ابراهیم ابراهیم...

زهرا موسی پور