به دنبالم نگرد...

در دل پاییز بی احساسِ سرد

گم شدم، دیگر به دنبالم نگرد

سبز بودم پیش تر، امّا مرا

روزگار نا مساعد زرد کرد

سال ها با خود کشیدم روز و شب

بار سنگین هزاران نوع درد

با تمام آن مصائب باز هم

تاب می آورد این زن، مثل مرد

گاه از بین جماعت می شدم

با گناه دیگران توبیخ و طَرد

گم شدم در خوابِ یک پاییز دور

بین این اوراق نارنجی و زرد...

زهرا موسی پور