مثل هر شب...

نگو جز من کسی را دوست داری

به او دادی دلت را یادگاری

پس از یک عمر با من بودنت بر

قسم هایت، شبی پا می گذاری

نمی ترسی خدایِ این حوالی

بگوید بنده ای تقصیر کاری؟

ندیدی اشک و شب بیداری ام را

که پَر پَر می زنم از بی قراری؟

نگو حالا در آغوشش گرفتی

کنارش تا همیشه ماندگاری

بگو کابوس دیدم مثل هر شب

ندارد خواب هایم اعتباری

ببوس آرام لب های مرا و

هوای این غزل را کن بهاری!

زهرا موسی پور