به یاد آور (محرّم)

نفس در سینه ام حبس است از درد

غم آل عبا دیوانه ام کرد

محرّم آمده تا یادم آید

قساوت های این دنیای نا مرد

تمام رنج هایی را که تک تک

برای قلبِ زینب هدیه آورد

غم جان کاه زین العابدین که

از آن شد صورت نورانی اش، زرد

غریبی های یک طفل سه ساله

که جان می داد در نیمه شبی سرد

وَ اندوه نفس گیرِ اباالفضل:

همان اُسطوره و تمثیل یک مرد...

محرّم آمد و در گوش من گفت:

به سمت کربلا، یک لحظه برگرد

به یاد آور حسین و ماجرایش

که شد از جانب نا مردمان طرد...

زهرا موسی پور