کنار می آیم ( مادر)

به یاد آن همه خوبی سکوت خواهم کرد

که جز سکوت ندارم به چَنته ام چیزی

غروب کردی و سرد ست جَوّ خانه ی ما

شدی شبیه همین آفتاب پاییزی

نگو ندیدی و نشنیده ای خبر ها را

که دخترت چه کشید از نبودنت مادر

هنوز هم به خیالم نشسته ای پیشم

نکرده ام به خدا رفتنِ تو را باور

بیا که با تو بیابد تولّدی دیگر

تن شکسته و این روحِ نا هماهنگ اَش

که مدّتی هوس رفتن و سفر دارد

شنیده ام خودم از شعر های دلتنگ اَش

خلاصه می کنم انبوهِ دردِ دل ها را

وَ با سکوتِ نگاهت کنار می آیم

برای خواندنِ یک حمد و سوره بر خاکت

به سمتِ سنگِ سیاهِ مزار می آیم...

زهرا موسی پور