همه می دونستن! (ترانه)

همه می دونستن! (ترانه)

زدی داغون کردی، من و رؤیاهامو

خیلی راحت دادی به غریبه جامو

تو دلم خالی شد با نگاه سردت

منو کشتی صد بار از غمِ نا مردت

منتظر بودی تا یه بهانه جور شه

که بشه آسون تر، دلت از من دور شه

نشد اما هرگز چیزی که می خواستی

چون که از این آدم ندیدی جز راستی

ولی می دونستم رفتنی میره یه روز

به خودم گفتم که بساز این جا و بسوز

کاش فقط رفتن تو مشکلم بود و همین

دل من با این که ، بد جوری خورد زمین

درد دوریت یه طرف_ یه طرف تنهایی

حرفای مردم شهر، اون همه رُسوایی

همه می دونستن تو دروغی جز من

تا که رفتی، اینو_ توی گوشم گفتن

دیگه دیر بود همه چی، زندگیم شد نابود

کاش توی تنهاییم بمیرم خیلی زود!

‌★★حالا من پاییزِ خسته ی بی برگم

مطمئنم کم کم از غمت دق مرگم★★

زهرا موسی پور