جنگ

دنیا چرا ندیده گرفتی تمام وقت

این صحنه های تلخِ سراسر عذاب را

لطفاً بلند شو و برای دقیقه ای

از چشم های خود بپران حسّ خواب  را

هرگز مهم نبوده برایت که جنگ ها

با سرنوشت و باور انسان چه می کنند

یا این که بین مردمِ یک شهر_ ناگهان

چندین هزار گلّه ی حیوان چه می کنند!

لعنت به تو که مرد نبودی هزاره ها

از دردِ نا تمام زمان زود رد شدی

خود را زدی به گُنگی و در انتهای کار

بر شاه راه حق، چه وقیحانه  سَد شدی

دنیا بمیر در خفقانی همیشگی

از تو توقّعی به خدا نیست بر زمین

راضی شدی به بی طرفی در مناسبات

غافل از این که بی شرفی، بی شرف_ همین!

زهرا موسی پور