غزل ترانه ی تالشی(مرا آشکارَه)

مْ ویرَه ت ویرَه اَ روزی کْ شیرَه

مْ را ای چی عمری بوزون کو اَوْیرَه

نشام بی ت مَندِن خدا جان مْ ویندَه

اَ نی فهمَه اْم دیل از اْم دنیا سیرَه

دَخونُم شَوْ و روز چْ نومی_ ایلاهی

کَفا تر بوشو اْم صدایی کْ جیرَه

بمَسه چْ اِسته چمه پیلَه ناجَه

بوزونه کْ اْم دیل ای جایی اَسیرَه

بیگَره چمن دَس تا مَرزه بَلَکم

یا روزی بیزم کو، مْ را خَعلی دیرَه...

بوا تا بوزونم چْ بَه شیره ناخْبَر

چمه خاوی دیله ای شَوْ کو اومیرَه

خَجالت مَکش ت ، مْ را آشْکارَه

اشته لوک بَلَه جان، ای جا دیگَ گیرَه!

زهرا موسی پور