سال ها جدایی

هرگز از یادم نخواهی رفت مرد

گر چه شعرم با تو شد نجوای درد

خوب می دانیم و می داند خدا

هیچ کس جز تو مرا ویران نکرد

سال ها از من جدا ماندی و هست

بسترم بی شیطنت هایت چه سرد

کاش برگردد عقب این روزگار

باز تو_ من، التهابِ تخته نَرد

بعد از این هر پنج شنبه، عصر در

شهرِ هیچستان به دنبالم بگرد!

زهرا موسی پور