"یلدا"

"یلدا" نمادِ وِجهه ی ایرانی من ست

امّا غمی به صورت زیبای این زن ست

از یاد او نمی رود اَندوه قرن ها

بعد از تولّدی که به فرداش، مُردن ست

تسکین شدم برای غمش سال های سال

تا باورش شود که سزاوارِ بودن ست

باید در آوَرَد به هزاران تلاش من

این رخت تیره را که به اجبار بر تَن ست

نشمرده جوجه های سیاه و سپید را

امّا دلم به آخر پاییز روشن ست!

زهرا موسی پور