نه یک پرنده که همراهِ دور من بشود

نه نقطه ای که به شب هام، نور من بشود

دلم گرفته از این شهر بی در و پیکر

یکی بیاید و سنگِ صبور من بشود

از این تلاطم بی حدّ رود خسته شدم

کسی بیاید و تُنگ بلور من بشود

اگر شبی هوسِ رفتن و سفر بکنم

به بوسه ای شده، سدّ عبور من بشود

وَ "عشق" هم که مرا سال ها ندیده گرفت

خدا کند سببی بر حضور من بشود!

زهرا موسی پور