مصلحت

در چشم تو جز نفرت بسیار ندیدم

جز بارقه ی قطعی انکار ندیدم

در باغچه ی سوخته از کینه ی قلبت

جای گل امید به جز خار ندیدم

من از تو در این خانه ی تاریک خیالی

جز قالب یک عکس به دیوار ندیدم

اندازه ی ارزن به خدا هیچ زمانی

در شیوه ی رفتار تو هنجار ندیدم

هنجار گریزی همه جا مصلحتت بود

قهّار تر از شخص تو مکّار ندیدم

مشغول خیانت شدی و ترس نداری

مانند تو در جامعه بیمار ندیدم

حالا که به پایان غزل بی تو رسیدم

هم قافیه جز واژه ی سیگار ندیدم

زهرا موسی پور