برگرد

هر جا بروی زندگی اَت بد تر از این ست

حالا تو بگو ، خوب ترین جای زمین ست

دور از کس و کارت که شدی دور تر از عشق

بر پشت تو زین ست، اگر پشت به زین ست

با فقر گلاویز شود آدم بی عشق

هر چند بگویند که او کاخ نشین ست

می میرد از احساس غریبی، دل انسان

تا بوده همین بوده و اوضاع چنین  ست

رفتی و به بیگانه سپردی همه اَت را

کاری که تو کردی گذر از معبر مین ست

آن حایل فرضی که به دُور تو کشیدند

دیوار تر از نسخه ی طولانی چین ست

برگرد به شهرت که بسازیش دوباره

با خون تو هر ذرّه ی این خاک عجین ست

زهرا موسی پور