دست بر سفره...

دردِ دل های یک دوست، مرا وادار به سرودن این دو بیت کرد خطاب به نا رفیقش!

با طرف گفتی و خندیدی و خوردی شب و روز

بعد از آن جار زدی نکته ی پنهانی او

ساده دل هیچ ندانست که مهمانش بود

دست بر سُفره ولی مُشت به پیشانی او!

زهرا موسی پور