جنگ قبایل

نگاه کن به کمی آن طرف تر از بینی

نگو که جز خودت این جا کسی نمی بینی

تمام دور و بری هات از تو دل گیرند

شنیده ام که گرفتار لَعن و نفرینی

به یاد خاطره هایت بیفت و اشک بریز

به حال زار خودت چون که عاقبت، اینی

گرفته روح و تنت را تعصّبی مسموم

 چه در سیاست و چه در مسایل دینی

هنوز هم به خیالت که دوره ی حجر ست؟

برای جنگِ قبایل بهانه می چینی!

به خود بیا اگر از جنس مردمت هستی

که اشتباه  به روز سیاه ننشینی!!

زهرا موسی پور