پیشکش_ تقدیم به آقا

قصیده ای نسرودم برای مِدحَتِ تو

که پیشکش کنم از راه دور، خدمتِ تو

مرا ببخش که شاگردم و در این مدّت

اضافه تر نشد از شعرِ من به عزّت تو

هنوز دایره ی واژه هام محدود ست

تشکّر از تو برای غَنای دقّت تو!

شنیده ام که نداری توقّع از مردم

فدای این همه ایثار و حُسنِ نیّت تو

برای از تو نوشتن قلم توانا نیست

که غیرِ قابلِ وصف ست حُجب و عفّت تو

جماعتی چه مُصرّانه چشم در راه اند

که با "غزل" بشوم موجباتِ حیرت تو

وَ تازگی به رُباعی شدند قانع تا

در این گُزینه بریزم وقار و هِیبت تو

نمی شود به همین سادگی ثَنایت گفت

اگر چه بر سر من سال هاست منّت تو!!

زهرا موسی پور