آن قدر شاعری که...

مؤمن به هیچ غیرِ خدایی نشد دلم

معتاد هیچ حال و هوایی نشد دلم

آواز ها شنیدم و جز لحن نرم تو

مجذوب انعطافِ صدایی نشد دلم

هر چند رنج می کشم از درد سال ها

محتاج سِحرِ قرص و دوایی نشد دلم

با آن که پای حوصله ام لنگ می زند

یک عمر متّکی به عصایی نشد دلم

بعد از صعودِ من به بلندای قلّه اَت

پا بندِ انحصاری جایی نشد دلم

آن قدر شاعری که به شعر تو هیچ وقت

درگیر وزنِ واج و هجایی نشد دلم

زهرا موسی پور