شعر بکر

مضمونِ عاشقانه ی نظم و سپید من

سمتِ بهشتِ بوسه، لبانت نویدِ من

این شعر بِکر را که نخوانده ست هیچ کس

تقدیم می کنم به تو تنها امید من

معشوق آسمانی و عشق زمینی اَم

هر دو یکی ست در نَوَساناتِ دیدِ من!

نا کوک نیست سازِ دلم، جایِ شُکر که

در دست توست مثل همیشه کلید من

باید که استفاده کنم از جوانی اَم

قبل از به سر رسیدنِ عمرِ مفید من

روزی که مطمئن بشوم راضی از منی

آن روزِ خوب و خاطره زا هست عید من...

زهرا موسی پور