هنرپیشه

بر پیکرم تبر نزن از ریشه ام بترس

از پویِش دوباره ی اندیشه ام بترس

حالا برو بگو به شغالی که زوزه کرد:

از شیرِ سر سپرده ی در بیشه ام بترس

ساطع نکن به روی تنم موجِ منفی و 

از شهوتِ بُرَندگی تیشه ام بترس

نشکستنی ست آینه ام. پس بگو به موج:

از سنگ های مخفیِ در شیشه اَم بترس

با آن که صاف و ساده ام این جا و هر کجا

هر لحظه از وجودِ هنر پیشه ام بترس!!

زهرا موسی پور