حرف خام

دنیا به تازیانه تنم را کبود کرد

آتش کشید زندگی ام را و دود کرد.

از نو شروع کرد دلم، راه رفته را

عادت به وضع تازه که حقّش نبود کرد

امّا دوباره قسمت من حرفِ خام شد

هر دفعه، عشق در عملش دیر و زود کرد

گفتم که دل به شعر دهم بعد از آن و حیف

بازارِ شاعرانگی اَم هم رکود کرد

خیری نشد نصیبم از این جَمعیت، ولی

هر کس به من رسید، به واللّه سود کرد

شد موجبِ سقوطم و در انتها خودش

با نردبانِ من به بلندا صعود کرد

زهرا موسی پور