دل و دریا

می زنم دل را به دریا و صدایت می کنم

روی کشتی تَنِ خود، نا خدایت می کنم

تا بپیمایی مرا و تازه گردانی نفس

هستی ام را با غزل وقفِ بَقایت می کنم

دوست دارم حالتِ شرم تو را و بوسه ای

نذرِ پلکِ چشم های با حیایت می کنم

با وجودی که تمام عمر مُلحد بوده ام

بعد از این در باورِ ذهنم خدایت می کنم

کوششم را با کِشش پاسخ بده معشوق من

دارم اعضای وجودم را فدایت می کنم

داغ لب هایم به پیشانیت مُهری فاحش است

دِین شعرم را به این صورت ادایت می کنم

زهرا موسی پور