پای خودم

هرگز نشد همان که،  دلم خواست از خدا

شاید به گوش او نرسید آن همه دعا

هر کس که وارد حَرَمم شد برای طَوف

هرگز نبود مثل خودم خاص و بی ریا

مجبور می شدم که تحمّل کنم، همین

شاید شوم از این همه تنهایی اَم جدا

از عشق حرف ها زده شد روز و در عمل

نفرت به قلب من، شبِ آن می گذاشت پا

انگار سر نوشت من این بود از ازل

باشم دچار درد و نیابم کمی دوا

از جبر و اختیار، فقط بوده است جبر

سهمم از این جهان و طبیعت در ابتدا

میلاد من به دستِ خدا بوده مطلقاً 

مرگم ولی به پای خودم هست از قضا

زهرا موسی پور