به زودی

گفتی که دارد غصّه اَت سِیر صعودی

غمگین تر از این می شود شعرت به زودی

خون ست و خواهد شد از آن بد تر دلت، مرد

ای کاش دارای ژنِ  برتر نبودی

تبعید تو شاید ندارد باز گشتی

انگار دیگر در دعایت نیست سودی

از مردنِ خود خواسته بیزار بودیم

از فکر های تیره ی مایل به دودی

امّا اگر ترجیحِ قلبت، مرگ باشد

ما  هم نخواهد داشت بعد از تو وجودی

پایان نمی یابی بخواهی یا نخواهی 

شاعر ندارد توی این دنیا حدودی

زهرا موسی پور