خود کفایی

در چشم های تو اثری از نیاز نیست

انگار که طبیعتِ سردت بساز نیست

بر روی هیچ کس به یقین در تمام عمر

در های خانه_باغِ تو، یک لحظه باز نیست

گفتی که خود کفا شده ای از همه نظر

دیگر ورود عشق به قلبت مجاز نیست

آن قدر خود کفا که در این روز های سخت

دستت به سمتِ عرشِ خدا هم، دراز نیست!

سیرند چشم های تو از هر چه بود و هست

یعنی که مرغ فَربه ی همسایه غاز نیست...

با این مواضعی که گرفتی،  مشخص است

هرگز دلِ نساز تو عاشق نواز نیست

زهرا موسی پور