قضاوت

سِنّ تو شد نود، نفهمیدی

بحث با یک الاغ بیهوده‌ست

دست هایی که پشت پرده نبود

هم،  از این پس به جُرم آلوده‌ست

سنّ تو شد نود نفهمیدی

بر سرت رفته یک کلاه گشاد

آن کسی که ‌مرید او شده ای

اعتباری به تو نخواهد داد

سنّ تو شد نود، نفهمیدی

علم بهتر نبوده از ثروت

بلکه هر دو در امتداد هم اَند

شرط رشد و بقای  یک ملّت

سنّ تو شد نود، نفهمیدی

آسمان تا همیشه ابری نیست

حق به حق‌دار می رسد روزی

بعد از آن هیچ چیز جبری نیست

سنّ تو شد نود، نفهمیدی

مهربانی کلیدِ خوشبختی‌ست

عشق یعنی: رسیده ای به هدف

این رسیدن اگر چه با سختی‌ ست

سنّ تو شد نود، نفهمیدی

«نیش عقرب نه از پیِ کین‌ست»

از قضاوت شدن نرنج و بخند

بی خیال کسی که کم بین‌ست

زهرا موسی پور فومنی