عشق و هوس و منطق

غزلی را که برای تو سرودم، خواندی؟

یا خودت را به ندیدن زدی و پیچاندی...!

هیچ در یادِ تو هست این که مرا هر بار از

بغلت با تَشَر و اَخم،  عقب می راندی؟

سال ها از تو جدا شد تَن اَم و... روح اَم  نَه

وَ تو امّا همه جا، روی غرور اَت ماندی

زندگی با تو برایم چه تصاویری ساخت

ذهنِ پُر خاطره را بعدِ خودت، میراندی

به خدا چشم اَت اگر باز شود، خواهی دید

بین عشق و هَوَس و منطقِ خود  دَرماندی

زهرا موسی پور فومنی

*انتخاب قافیه در بیتی از این غزل، استثناء است.