مادر

قایق که شکست،  چه کنم پارو را؟

در باغچه، انبوهِ گُلِ بی‌بو را؟

مادر همه‌ی زندگی‌اَم بود که رفت

ای‌کاش دقیقه ای ببینم او را

زهرا موسی پور فومنی