حرف و قدم_ ابراهیم سحری فومنی

یک عمر غزل بانو، در چشم تو غم دیدم

دل‌گرمی و شادی را در شعر تو کم دیدم

گاهی عصبی بودی  یا عینِ خیالت نه...

حرف و عملت را دوست، وارونه یِ هم دیدم

خود را زدم از ناچار هر بار به بی‌راه و

آن تند روی ها را از چشم قلم دیدم!

رو راست شو با من تا شاید برسد پایان

زجری که از اَخمت در هر روز و شبم دیدم

افکار پریشانت ناشی شده از یک درد

دردی که دوایش را در حرف و قدم دیدم

پس راه بیفت اکنون همراه من ای بانو

خالی شو از اسراری که منشأِ غم دیدم

ابراهیم سحری فومنی