علاج واقعه

سخت‌ست رفت و آمد و مهمانی و سرور

انگار باید از تو و من‌ها شویم دور

بر باد رفت قدرت جادوییِ خرید

از مَسکن و خوراکی‌و... حتّی لباس گور

آزادیِ طبیعی‌مان، قَلع و قمع شد

تا کر شویم و لال بمانیم و گُنگ و کور

درگیرِ مشکلات بزرگی شویم و بعد

کم ‌کم نفس کشیدن‌ِمان هم شود به زور...

پاسخ نمی دهد به سوالاتِ ما کسی

آشِ نپخته‌شان شده مثل همیشه شور

دارد زبانه می کشد آتش، درون ما

دیگر اثر نمانده از آن مردم صبور

( باید علاجِ واقعه، پیش از وقوع کرد)

شاید که تکّه‌تکّه نگردد سِتِ بلور!

زهرا موسی پور فومنی