تمبر های باطله (مثنوی)

از دوست‌واره ها چه بگویم، که دشمنند

عمری‌ست‌که  مزاحم خندیدنِ منند

با گریه بر جنازه‌ی من، حال می کنند

هر شب مرا بدون کفن، چال می کنند

از من به‌هر روش‌که محال‌ست، برده اند!

حقّ مرا به صورتِ ۶دانگ خورده اند

خالی‌ست از محبّتِ بی‌شرط قلب‌شان

چیزی نمی‌کُند   به‌جز اغراق، جلبِ‌شان

بی عاطفه، خسیس، دو رو، پر افاده اند

در گفتن دروغ به من فوق العاده اند

خود را چَپانده اَند کنارم به زور تا

اسباب کِی٘ف‌شان بشود جفت و جور تا...

از خُلق مهربان من این جمعِ ماست‌بند

بسیار استفاده ی نا جور کرده اند

در پیکِ من شراب‌نه،  تلخینه ریختند

با صد کلَک، طلای مرا نقره بیختند

خود را الهه‌های نجاتم که جا زدند،

حرفِ اضافه پشتِ سرم، هر کجا زدند.

روی گلوی ملتهبم پا گذاشتند

سر پوش بر حقایق شعرم گذاشتند...

باید از این محافظه‌کاران، جدا شوم 

یا نا امید از دَم گرمِ خدا شوم!!

ترجیح می دهم که خودم را رها کنم

آن تمبر های باطله را بی‌بها کنم...

در انزوا فرو بروم سال‌های سال.

خوب‌ست این. ولی ابداً نیست ایده‌آل

#زهرا_موسی_پور_فومنی